​

به منظور جستجوي دقيق تر اطلاعات اختراع و استفاده از اين اطلاعات در توليد آمار و ديگر دلايل، كشورها روشهايي را براي طبقه بندي اختراعات طراحي كردند. يكي از اين روش ها از طرف سازمان جهاني مالكيت فكري WIPO يا وايپو ارائه شده است كه International Patent Classification يا IPC نام دارد. با توجه به عضويت ايران در موافقت نامه استراسبورگ كه مربوط به همين موضوع ميباشد، اداره ثبت اختراعات ايران نيز اختراعات ثبت شده در اين اداره را با همين روش طبقه بندي مي كند.

هشت بخش عمده موافقتنامه استراسبورگ

اين بخش ها كه داراي حدود 70 هزار زير مجموعه مي باشند عبارتند از:

A. نيازهاي بشري شامل: كشاورزي، مواد غذايي، كالاهاي خانگي يا شخصي، بهداشت و سرگرمي؛

B. عمليات اجرايي، حمل و نقل شامل: كشتيراني، ترابري و ديگر موارد؛

C. شيمي و متالوژي؛

D. منسوجات و كاغذ؛

E. سازه هاي ثابت؛

F. مهندسي مكانيك، روشنايي، گرمايش، جنگ افزارها، انفجار؛

G. فيزيك؛

H. برق

استفاده از اين طبقه بندي ها در جستجوي اختراعات به كاربران كمك ميكند، فارغ از نام انتخاب شده براي اختراع، بتوانند همه اختراعات ثبت شده در مورد يك موضوع مشخص را جستجو كنند. هر كد طبقه بندي از شش بخش زير تشكيل شده است:

1. بخش
2. زيربخش
3. طبقه
4. طبقه فرعي
5. گروه اصلي
6. گروه فرعي

جزييات طبقه هاي IPC را مي توانيد در لينك طبقه بندي هاي IPC اختراعات مشاهده نماييد.

​